"Μετά τις τελευταίες τροποποιήσεις του καταστατικού μας, στην Ένωση Επιχειρήσεων Ναυτιλίας συμμετέχουν και πλοιοκτήτες οι οποίοι δραστηριοποιούνται σε τομείς εκτός ακτοπλοΐας, όπως για παράδειγμα πλοιοκτήτες κρουαζιερόπλοιων, ημερόπλοιων και Ε/Γ ή Ε/Γ - Ο/Γ πλοίων διεθνών πλόων κλπ. Είναι ίσως χρήσιμο να επισημάνουμε στο σημείο αυτό ότι τα μέλη μας από τον τομέα της κρουαζιέρας διαχειρίζονται πλοία αποκλειστικά με κοινοτική σημαία και σχεδόν αποκλειστικά με Ελληνική σημαία.
Είναι αυτονόητο ότι οφείλουμε να προωθούμε και πράγματι προωθούμε κατά προτεραιότητα τα αιτήματα των μελών μας, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι βρίσκονται εντός των πλαισίων της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας και ότι συνάδουν προς τους σκοπούς της ΕΕΝ.
Σε αυτό το πλαίσιο και προκειμένου να κάνουμε γνωστές τις θέσεις μας, έχουμε συντάξει ενημερωτικά σημειώματα και δελτία τύπου, έχουμε διαρκή και συνεχή αλληλογραφία με όλες τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες και αρχές, έχουμε καταθέσει προτάσεις στην Ειδική Επιτροπή Επίλυσης Ζητημάτων Καμποτάζ, που συστάθηκε και λειτούργησε άμεσα παραδίδοντας μάλιστα και πόρισμα.
Παρά το γεγονός ότι η Επιτροπή αυτή δεν είχε στην ατζέντα της τα θέματα που σχετίζονται άμεσα με την Ακτοπλοΐα, η ΕΕΝ καλοπίστως φερόμενη συμμετείχε στο διάλογο και κατέθεσε προτάσεις για τα προβλήματα που απασχολούν τον κλάδο και προχωρώντας ακόμη περισσότερο κατέθεσε και συγκεκριμένο σχέδιο όσον αφορά στις απαιτούμενες νομοθετικές ρυθμίσεις.
Πιο συγκεκριμένα, υπογραμμίζω για μία ακόμη φορά, τα φλέγοντα ζητήματα τα οποία αντιμετωπίζει σήμερα ο κλάδος της Ακτοπλοΐας, αλλά και εν γένει η Επιβατηγός Ναυτιλία, καθώς και τις προτάσεις μας για την αντιμετώπισή τους σε νομοθετικό επίπεδο, ώστε να εκσυγχρονισθεί επιτέλους το εθνικό θεσμικό πλαίσιο και να εναρμονισθεί με το Ευρωπαϊκό.
1. Κατάργηση της «Ελληνομάθειας»: Η υποχρέωση της Ελληνομάθειας στα πληρώματα επιβατηγών πλοίων με ελληνική σημαία αποτελεί σημαντικότατο πρόσκομμα το οποίο δεν συνάδει με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία, ιδία δε με το θεσμοθετημένο βάσει της ευρωπαϊκής νομοθεσίας δικαίωμα ελεύθερης εγκατάστασης και εργασίας σε όλες τις χώρες – μέλη της ΕΕ. Είναι γεγονός ότι οι ελληνικές ακτοπλοϊκές εταιρείες δεν έχουν δικαίωμα να απασχολήσουν Ευρωπαίους υπηκόους αφού δεν έχουν το σχετικό πιστοποιητικό, ενώ ας σημειωθεί ότι αφενός μεν το πρόσκομμα αυτό ισχύει μόνο στην ελληνική έννομη τάξη και σε καμία άλλη χώρα της ΕΕ, αφετέρου η πρακτική του χρησιμότητα δεν υφίσταται καθώς στην πλειονότητα των πλοίων και των ειδικοτήτων των εργαζομένων σε αυτό δεν απαιτείται η γνώση της ελληνικής για την εκτέλεση των εργασιών.
2. Κατάργηση του Π.Δ. με τίτλο «Κανονισμός Ενδιαίτησης και Καθορισμού Αριθμού Επιβατών των Επιβατηγών πλοίων» ή έστω να εξετασθεί επί άλλης βάσεως. Ήδη η αρμόδια Διεύθυνση Μεταφορών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχει εκφραστεί απολύτως θετικά για την έκδοση πορίσματος το οποίο θα περιλαμβάνει σύσταση προς την Ελλάδα για τροποποίηση του ως άνω Π.Δ. Η ΕΕΝ σε επανειλημμένες επιστολές αλλά και υπομνήματα προς το Υπουργείο είχε εκφράσει πριν την τελευταία τροποποίηση του Π.Δ. τις αντιρρήσεις της επί συγκεκριμένων ρυθμίσεων ιδία αυτών που αφορούσαν στις κατηγοριοποιήσεις των πλοίων, τις απαιτήσεις των επιβατών με ειδικές ανάγκες, τις θέσεις των επιβατών, κ.α.
3. Δεκάμηνη υποχρεωτική δρομολόγηση. Η καθιέρωση της προτεινόμενης λύσης και η τροποποίηση του 2932/2001 σχετικά με την υποχρέωση 10μηνης υποχρεωτικής δρομολόγησης αποτελεί αναγκαιότητα για την επιβίωση των ακτοπλοϊκών εταιρειών καθώς τα πλοία δεν εξυπηρετούν συγκοινωνιακές ανάγκες όλο το χρόνο αλλά αναγκάζονται να ταξιδεύουν χωρίς επιβάτες για μεγάλο χρονικό διάστημα με δυσβάσταχτο οικονομικό κόστος. Η πρόταση της ΕΕΝ περιλαμβάνει 9 μήνες υποχρεωτική δρομολόγηση για τα συμβατικά πλοία 5 μήνες για τα ταχύπλοα και ομοίως για τη στελέχωσή τους. Επίσης, ως εναλλακτική λύση, έχουμε προτείνει για τις περιπτώσεις που μία πλοιοκτήτρια εταιρεία εξυπηρετεί με συμβατικό πλοίο δρομολογιακή γραμμή επί 12μηνο ετησίως αντί του προβλεπόμενου 10μήνου, στις περιπτώσεις που υφίσταται μεταφορικό έργο καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους, τότε να δίδεται το δικαίωμα στην πλοιοκτήτρια εταιρεία του συμβατικού πλοίου να δρομολογήσει ταχύπλοο για 3-4 μήνες το έτος με αντίστοιχη χρονολογική στελέχωση.
4. Safe Manning: Κάθε πλοίο να έχει ελάχιστο προσωπικό για τη λειτουργία του. Η πρόταση για την καθιέρωση της νέας αυτής ρύθμισης γίνεται βάσει κανόνων που ισχύουν και λειτουργούν με επιτυχία σε όλες τις άλλες χώρες της ΕΕ - και ιδιαίτερα στη γειτονική Ιταλία - και έχει ως αποτέλεσμα τον περιορισμό του λειτουργικού κόστους, την ανακατανομή των ειδικοτήτων σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες των πλοίων με την ταυτόχρονη κατάργηση των ειδικοτήτων οι οποίες, λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης, δεν έχουν εργασιακό αντικείμενο, όπως και την παροχή καλύτερων υπηρεσιών στο ξενοδοχειακό κομμάτι των πλοίων με στελέχωσή τους με ξενοδοχειακό προσωπικό βάσει ανταγωνισμού, όπως ισχύει στη στεριά, αλλά υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουν αποφοιτήσει από Σχολή Σωστικών και Πυροσβεστικών μέσων. Το θέμα της ασφάλισής τους μπορεί να ενταχθεί στη διαδοχική ασφάλιση (ΝΑΤ – ΙΚΑ).
5. Κατάργηση ΚΑΕΟ. Η είσπραξη ΚΑΕΟ από το ΝΑΤ και η διάθεσή του για κάλυψη λειτουργικών αναγκών ή προϋπολογιστικών ελλειμμάτων του ΝΑΤ, πρέπει να καταργηθεί, καθώς οδηγεί σε καταχρήσεις και δεν εξυπηρετεί το σκοπό της εισφοράς. Ταυτόχρονα είναι απολύτως αυθαίρετο και καταχρηστικό να επιβάλλονται κυρώσεις σε βάρος των ακτοπλοϊκών πλοίων που δεν αποδίδουν εγκαίρως τις υπέρ ΚΑΕΟ κρατήσεις, που φτάνουν μέχρι και τη μη χορήγηση άδειας απόπλου λόγω μη έγκαιρης καταβολής ΚΑΕΟ, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να συμμετάσχουν οι εταιρείες αυτές σε διαγωνισμούς για δρομολόγια δημόσιας υπηρεσίας, αν και είναι γνωστό ότι τόσο το πρακτορειακό σύστημα όσο και οι εταιρείες μεταφορών με φορτηγά αυτοκίνητα πληρώνουν τις εκ των εισιτηρίων υποχρεώσεις τους μετά 6-8 μήνες.
6. Επίναυλος μόνο για τα δρομολόγια δημόσιας υπηρεσίας. Η καθιέρωση του επίναυλου ως έκτακτου μέτρου το οποίο είχε θεσπισθεί από το Υπουργείο με γνώμονα καθαρά εισπρακτικό, είναι άδικη και μη ανταποδοτική.
7. Κατάργηση λεμβουχικών δικαιωμάτων. Η ΕΕΝ προτείνει το μέτρο αυτό στο πλαίσιο της πολιτικής της περί κατάργησης των υπέρ τρίτων κρατήσεων οι οποίες επιβλήθηκαν στο παρελθόν όταν υπήρχε πραγματικός λόγος αλλά διατηρούνται καταχρηστικά και αυθαίρετα αυξάνοντας υπέρμετρα το κόστος του εισιτηρίου, δεδομένου ότι ουδεμία λεμβουχική εργασία παρέχεται προς τον επιβάτη.
8. Κατάργηση αχθοφορικών δικαιωμάτων. Ομοίως και για τα αχθοφορικά δικαιώματα η ΕΕΝ έχει προβεί σε ενέργειες για την κατάργησή τους, λόγω μη ανταποδοτικότητας, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι πέραν της θετικής ανταπόκρισης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην πρόταση κατάργησης και η νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων τάσσεται υπέρ αυτής, καθώς υπάρχουν θετικές δικαστικές αποφάσεις οι οποίες αναγνωρίζουν τη μη ανταποδοτικότητα της κρατήσεως και την καταχρηστικότητά τους.
9. Μείωση Λιμενικών Τελών και τροποποίησή τους από ποσοστό τοις % σε χρηματικό. Πρόταση της ΕΕΝ είναι η αναπροσαρμογή στα Λιμενικά Τέλη μέσω της μείωσης τους στο ποσό των 0,2 € για τα πορθμεία και στο 0,5 € για τα ακτοπλοϊκά πλοία ανά εισιτήριο επιβάτη. Το ποσό αυτό θεωρείται εύλογο κατά την άποψή μας τόσο σε αναλογία προ της τιμής του ναύλου, όσο και υπό το πρίσμα των παρεχομένων υπηρεσιών από τους λιμένες στα προσεγγίζοντα πλοία. Ομοίως προτείνεται αναπροσαρμογή στα Λιμενικά Τέλη για τα οχήματα στο ποσό του 1 € για τα Ι.Χ. και των 5 € για τα Φ/Γ και λοιπά βαρέα οχήματα.
10. Ελεύθερος προσδιορισμός πρακτορικών δικαιωμάτων. Πρόταση της ΕΕΝ είναι η εφαρμογή του υγιούς και ελεύθερου ανταγωνισμού να ισχύσει σε ό,τι αφορά και τα πρακτορικά δικαιώματα. Θα πρέπει να θεσπισθεί νομοθετικά η δυνατότητα ελεύθερου προσδιορισμού τους από τον κάθε ναυτικό, ναυτιλιακό ή τουριστικό πράκτορα μέσω της έκδοσης δελτίου παροχής υπηρεσιών επί ενός εκάστου εισιτηρίου.
11. Εταιρικό ναυτολόγιο: Εναλλακτικά της αιτήσεώς μας για κατάργηση του ΠΔ 177/74 και την χορήγηση συνθέσεων κατά τα διεθνή πρότυπα safe manning ανά πλοίο ζητάμε, μέχρι την υλοποίηση των ανωτέρω, την ύπαρξη εταιρικού ναυτολογίου, όπου θα καθορίζονται αναλόγως με τα αναφερόμενα στο ΠΔ 177/74 και η δεκάμηνη απασχόληση, ο υπολογισμός του μεγίστου αριθμού στελέχωσης των πλοίων μίας εταιρείας και η ελευθερία ναυτολόγησής τους κατά χρονολογική περίοδο της επιλογής του πλοιοκτήτου (υψηλή στελέχωση το θέρος και μικρή το χειμώνα), ώστε η κατ΄ αριθμό στελέχωση του ΠΔ 177/74 να συμπίπτει με τη συνολική ετήσια πραγματική στελέχωση των πλοίων σε σύνολο πλοίων της διαχειρίστριας ή πλοιοκτήτριας εταιρείας. Επίσης ζητάμε το εταιρικό ναυτολόγιο να ισχύσει και μετά την θεσμοθέτηση του συστήματος «safe manning» ανά πλοίο και της τροποποιημένης χρονικά δρομολόγησης.
Δυστυχώς αυτά τα ζωτικής σημασίας θέματα που θέσαμε και οι προτάσεις μας δεν συμπεριελήφθησαν στην πρόταση της επιτροπής με αποτέλεσμα να μην είναι σήμερα ορατός ο χρονικός ορίζοντας επίλυσής τους. Είναι πάγιο αίτημα των ακτοπλόων να λυθούν τα θέματα της επιβατηγού ναυτιλίας συνολικά. Κρουαζιέρα και ακτοπλοΐα ταυτόχρονα. Με τον τρόπο αυτό θα υπάρξει ενιαία νομοθετική αντιμετώπιση για ολόκληρη την επιβατηγό ναυτιλία, σύγχρονη και συμβατή με το κοινοτικό παράγωγο δίκαιο. Το υποτιθέμενο πολιτικό κόστος πρέπει να αναλαμβάνεται από την εκάστοτε Κυβέρνηση όταν η ίδια πιστεύει ότι πράττει το σωστό. Και τώρα της δίνεται μία τεράστια ευκαιρία. Να ρυθμίσει τα του καμποτάζ και να εναρμονίσει το θεσμικό πλαίσιο με την οδηγία της ΕΕ στα θέματα της ακτοπλοΐας. Ζητάμε συνολική λύση, οι περιστάσεις υπαγορεύουν εκσυγχρονισμό των θαλάσσιων συγκοινωνιών μέσα από ένα ευρωπαϊκό δρόμο. Και τώρα είναι η ευκαιρία, δεδομένου ότι ο νόμος για την άρση του καμποτάζ από τα μη κοινοτικά πλοία είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα επιφέρει περαιτέρω αντιδράσεις, οι οποίες θα επαναληφθούν σε μεταγενέστερο χρόνο εάν η επίλυση των θεμάτων της επιβατηγού ναυτιλίας υλοποιηθεί σε δύο φάσεις: α) κρουαζιέρα - άρση καμποτάζ για όλους - και β) ακτοπλοΐα - εναρμόνιση του Ν. 2932/01 με τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 3577/92.
Ήδη, είναι γεγονός ότι ο κλάδος μας ταλαιπωρείται και πλήττεται από απεργίες που έχουν εξαγγελθεί από την ΠΝΟ λόγω ρυθμίσεων που αφορούν σε άλλο συγγενή κλάδο, παραβλέποντας και αποσιωπώντας το γεγονός ότι η Ακτοπλοΐα δεν υπάγεται στις προωθούμενες ρυθμίσεις. Ακόμη, η ακτοπλοϊκή οικογένεια δεν πρέπει να πληρώσει το τίμημα των απεργιακών κινητοποιήσεων για την άρση του καμποτάζ για τα μη κοινοτικά πλοία όταν δεν θα έχει επιλύσει κανένα από τα προβλήματα που την απασχολούν από το 2001 μέχρι σήμερα και έχει για τον λόγο αυτό προσφύγει τόσο στην Ε.Ε. όσο και στο Δ.Ε.Κ.
Δυστυχώς, βλέπουμε τα προβλήματα της ακτοπλοΐας να παραμένουν άλυτα και να παραπέμπονται στο αβέβαιο μέλλον, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχει μεγάλη κινητικότητα και αποφασιστικότητα για την επίλυση των ζητημάτων της κρουαζιέρας. Εάν απελευθερωθεί μόνον ο τομέας της κρουαζιέρας και όχι συνολικά η ακτοπλοΐα, θα φθάσουμε στο σημείο τα κρουαζιερόπλοια να υποκαταστήσουν την ακτοπλοΐα μεταφέροντας επιβάτες από και προς ελληνικά λιμάνια με τελείως διαφορετικό καθεστώς από αυτό της μεταφοράς με ακτοπλοϊκά πλοία. Κάτι τέτοιο όμως θα δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα από όσα οι προτεινόμενες ρυθμίσεις φιλοδοξούν να λύσουν. Το γεγονός ότι βρισκόμαστε στην έναρξη της τουριστικής περιόδου κατά την οποία όλες σχεδόν οι εταιρείες έχουν σημαντικά έσοδα δεν πρέπει να μας επιτρέψει τον εφησυχασμό, διότι η τουριστική περίοδος θα παρέλθει σύντομα, ο κλάδος όμως είναι αμφίβολο εάν θα ανταπεξέλθει την ερχόμενη χειμερινή περίοδο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι συνθήκες μας επιβάλλουν να είμαστε κάθετα αντίθετοι στην άρση του cabotage στην κρουαζιέρα χωρίς την ταυτόχρονη λύση των χρόνιων προβλημάτων της Ελληνικής Ακτοπλοΐας μέσω της εναρμόνισης του θεσμικού μας πλαισίου με τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 3577/92. Είναι τεράστια αντίφαση και σίγουρα αντιαναπτυξιακό να λύνουμε στην Ελλάδα τα προβλήματα των ξένων επιχειρηματικών συμφερόντων στην κρουαζιέρα και να εγκαταλείπουμε τα αμιγώς ελληνικά ακτοπλοϊκά συμφέροντα στην τύχη τους.
Κλείνοντας, θα ήθελα να επισημάνω ότι κάθε νέα ρύθμιση είναι πιθανό να δημιουργήσει αντιδράσεις από όσους έχουν συνηθίσει την προηγούμενη ή βολεύονται με αυτήν. Ταυτόχρονα όμως, επισημαίνουμε ότι η κοινωνία μας και η οικονομία μας βρίσκονται σε ένα σημείο όπου απαιτούνται θαρραλέες τομές, η δε πολιτική ηγεσία του τόπου μας έχει κατ’ επανάληψη διακηρύξει ότι έχει τη θέληση, τη βούληση και τη δυνατότητα να τις υλοποιήσει.
Ζητάμε απελευθέρωση της Ακτοπλοΐας από τη γραφειοκρατία αλλά και εναρμόνιση με την ΕΕ. Ζητάμε να μας δοθεί η δυνατότητα να καταστήσουμε την ακτοπλοΐα βιώσιμη και εργαλείο οικονομικής ανάπτυξης για την εθνική οικονομία, για τον Έλληνα νησιώτη, τον τουρίστα επιβάτη'.
ΠΗΓΗ:
http://www.marinews.gr/